Rumeli İyiliğinin Düşmanı

Salıncaktan düşen bir çocuk gibiydim.
Ellerim toz toprak,
Dizlerim yara bere içinde.
Çıldıracak gibiydim—
Çıldırdım da.

Aklımı sardılar bir köşe başında,
Üçüncü sayfa haberleriyle dolu bir gazete kağıdıyla.
En acımasız ders buydu:
Senin kör ihanetin.
Su içerken bile yutkunamadım.

Oysa sen benim Rumelimdin.
Fırından yeni çıkmış Baniçka böreğimdin,
Hep sıcak kalacağını sandığım…
Ama kalamadın.

Balkan toprağı kadar değerli sanmıştım seni.
Meğer sen, üç beş toprak zerresini sulayan
Ucuz, kirli ve basit bir suymuşsun.

Ve şimdi anlıyorum,
Sen Rumeli iyiliğinin baş düşmanıymışsın.