ENKAZ

Geldin, oturdun
Tüm güzelliğinle karşıma...
Kalbim duracak sandım.

Şimdi yokluğunda,
Aklımla sınanıyorum.
Derdim, senin gözlerindir.
Derdim, unuttuğum sesini
yeniden duymaktır.

Sen gideli,
Tüm hücrelerim yandı.
Oradasın, nefes alıyorsun,
Ama yoksun cananım, yoksun.

Dedi kalbim:
"Unut onu bir hele,
Yoksa öleceğim."

Ve kalbim öldü nihayet.
Kendi yarattığım zindanımda,
Beni kilitlediğin yerde,
Kalbimi öldürdüm ben.

İnsanlar yaşar, insanlar ölür...
Seni sevmek, ölüm gibi bir şeydi.
12 katlı bir binadan
Yere çakılmak gibi.
Öldüm.

Gözlerin hâlâ içimde bir yangın,
Sesin, duvarlarıma çarpıp yankılanıyor.

Ama yine de...
Başıma gelen en güzel şeydin.