gizemim ne mutlu

Bir yaz mahmurluğu üzerimde,

ve sen tatlı bir esinti gibi,

eser durusun halen daha

içimdeki monokrom 

sen köşelerinde

Bu yaz mahmurluğu,

gökyüzü gözlerinden

akıp geliyor üzerime

yine mavi bir telaşla

Şimdi zaman

Eski bir çarşafı savuruyor

ağır bir rüzgarla

Terk etmiyorum toprağımı,

yine de terk etmiyorum köşemi

Bu yaz mahmurluğu

sarı sarı saçlarından

Sana dönüyor yine zaman

Gün doğumunda 

yıllar önce ilk nefes aldığın

gündür bugün.

Ve o gün, şimdi
gökyüzünden bir eksik yıldız gibi
bana bakıyor uzaktan.

bir zamanlar seninle
başlayan mevsimlerin
bana nasıl dokunduğunu unutmadan

sana sadece hafifçe gülümsüyorum