İki Balkan

Son yazda bulmuştuk birbirimizi

ama üzerimize geçirdiğimiz

Bahar'ın tazeliğiyle,

güzel kokulu çiçekleriyle

sarıldık birbirimize

Yeşil bir gömleğin

gizlediği sıcak karnının üstüne

koymuştum başımı.

Hiç ölmeyecekmiş gibi.

Biz hiç ölmeyecektik ki.

Bahar tazeliğiyle kalacaktık.

Biz iki koca Balkandık.

İki komşu kasabanın

asi çocuklarıydık.

Bilmem kim üzdü seni,

genç kızlığında.

Ya da kim kopardı

dalındaki çiçeği.

İyiliğinle, kötülüğünle,

şartsız.

Razıydım seninle bir ömüre.

Neden sevgilim?

Neden duymadın beni?