İKİ YAZ ÖNCESİNDEN

İki Yaz Öncesinden

Yüzüne yüzümü sürdüğüm zamanlar,
aynı çocukluğum gibi kayıp
kalbimde bir yarasın
iki yaz öncesinden beri

Gözlerin almıştı beni ilk önce
Ormanlar da yeşil
denizlerde mavi olan gözlerin
Hâlâ aklımda mıh gibi, çizik çizik gözlerin.
Ne zaman güldüğünü görsem,
içimde başlar çöküntülerin.
Ama sesini bile hatırlamıyorum artık
şimdilerde silik silik yüzün

İsmin hâlâ büyür ağzımda
Bilinmezler ülkesinde bir sırdır ismin
Kimseye benzemeyen bir vedaydın sen.
Balkan dağları kadar yeşil ve asi
bir o kadar da geçilmez,
dokunduğum her yanınla kayboldum bende.

Sen sustukça sen,
Ben biraz daha ben,
Anlamımı yitiriyorum ben.
Anlamımdın sen benim.