Muradiye 3

Ah bir görsen beni,

dokunsan bana

Ne çok konuşur, ne çok söylerdim.

                                           ...

Göz açıp kapayıncaya kadar geçen

şeye zaman denir 

                 - ve değişmek beni ürkütür

                   değişmek her zaman ürkütmüştür beni

Yağmurdan sonra çıkan gökkuşağı gibi,

öyle büyülü, öyle renkli çıkıyorum Heykel'e

Muradiye'nin geçmiş kokan sokaklarından,

gelecek nefesi almaya gidiyorum

Ah benim şehrim

karım

kızım

ilk gençliğimin yongası

Her köşe başının geçmiş geçmiş

Her sokağının tarih koktuğunu

ben ne çabuk unuttum.

Peki Aşk aşk neresindeydi bu şehrin?