Büşra'ma Mektuplar 2 (Delilik)

Canım Büşra,,,

Zamanın hiç tükenmeyeceğini zannederdim
ve dahası her şeyin aynı kalacağına bile bile 
inandırmıştım kendimi.. çünkü korkuyordum. 
Öğretilmeyen duygular yaşıyordum içimde,
Sevmeyi bilmiyordum nasıl sevilir yani,
işte.. falan filan klasik ama yalnızlıktı benim,
sevdiğim on yedimde bile... korkuyordum ben 
İnandırmıştım da aynı zamanda kendimi
Senin de beni sevdiğine.. ve anlatırsam başka,
birine seni... tüm büyünün bozulacağını düşünürdüm.
yani bir şeylerin ters gideceğini.. biliyor musun?
seni anlatabileceğim bir arkadaşım bile olmadı.
Zamanı durdurmanın bir yolu olabilseydi keşke...
Öyle her şey bir anda allak bullak oldu.
Tüm her şeyin tepetaklak olabileceğini,
o gün on yedimde öğrendim ben 
evet annem vardı. evet babam vardı.
Belki hayat konforum birçok kişiden iyiydi.
ama mutlu değildim işte çünkü sen gittin!
Düşünmeden gittin. Sorgulamadan gittin
Arkanda bıraktığın sevginin büyüklüğünü,
hiç göremeden  gittin. ve kokunun sindiği
bir hırka bıraktın sadece bana... bir düşünsene
ne kadar zordur geride kalan için.
ah ama  ne müthiş bir şey canım Büşra biliyor musun?
on yıl geçmiş seni ilk gördüğüm anın üzerinden,
ve benim sana hala verebileceğim birkaç şiir varken
sen hala neden yoksun?

ben vazgeçmedim büşra...