Kırılıyoruz!

Koşmak istiyorum dünüme,
dünüm şimdiden hep daha iyi oldu.
Dün kahkahalarımız karışırdı birbirine
Ellerimiz saklambaç oynayan,
çocuklar gibi öyle gergin olurdu.
Söyler misin bizi hayat ne ara sobeledi?
ve dünyanın tüm dertlerinden uzak kalmayı,
nasıl başarıyorduk ki?

Dünya şimdi öksürüyor sevgilim
Düşünebiliyor musun en büyükleri bile!
Kimin yarattığı belli olmayan bir gezegende,
Tüm insanlık sobeleniyor  tek tek.
İtalya, İspanya onlar şimdi kırık birer cam!

Korku giydirdiler insanlığa,
Bir ayağı sendeleyen  sokak  kedisinin tedirginliği,
yaşıyor bugünlerde insanlık,
Oysa ben seni görmediğim,
her-bir-gün tedirginlik içindeydim.

Ben seni görmeden ölmek istemiyor sevgilim!
Hafızan ki kara bir leke değilim ki ki ben,
Dünyanın kör dertleri hala senin arkandan geliyorsa,
ve ben sana bu şiiri yazıyorsam
sen suçlusun ben değil!

28032020

İnsanlık kırılmadan yine bir olalım.