26.10.2014

                       1    Telefon rehberimdeki bir çok insanı aramıyorum..Çoğu insanın benden mutlu,olduğunu düşünüyorum.Yanılıyorum belki. Belki herkesin hayatı çok boktan... Umurumda da değil ya gerçi.. Öyle ya da böyle klişelere saplanarak geçmiyor mu zaman?. Ve çokça acıtmıyor mu bedenlerimizi? Mesela benim yüzümdeki çukurlukları acıtır klişeler.. Klişeler işte.. Hayatın sıradanlığında ölü bir birey olmak.. Hiç komik olmayan bir şeye gülmek..  Boktan sebeplerden ötürü ağlamak.. Klişe.. Klişe işte... Herkes gibi olmak yani.. Aman Ne kötü Tanrım!!!

                     

                        2   Çocukken tutuldum. Gerçi çocuk olduğumda tam söylenemezdi. yani çocuk olduğum tam söylenemezdi. Kötüydüm. Kendimi çirkin kötü ve iğrenç görürdüm. Yakıştırmazdım, kendimi hiçbir şeye.. Bir insan kendini nasıl hakir(değersiz) görebilirdi ki. Ben görüyordum işte.. Ah Dünya.... Ne Kadar da Boktan Bir Yersin!!!.. Çocuklara bari yapma bunu....

                       3    Dünya sana hep kazık attı. Aşık oldun, söyleyemedin. İçinde patladı:) ve seni pişman daha etti daha sonrasında., ve yine aşık oldun söyledin de Ama yine seni pişman etti dünya.  kalbini sıkıp onun önünde büzüştürürken...