Aptal Gizmo

 Ne Bir Bebek Ne de Beyaz Gelinlik: Kısmet Olmadın Gizem

Bir zamanlar içimde büyüyen hayallerin vardı seninle ilgili…

Küçük bir evin salonunda bebek kahkahası yankılanacaktı.

Sen yorgun ama huzurlu, ben endişeli ama umut dolu olacaktım.

Birbirimizin gözlerinde kendimize yuva kuracaktık.

Ama olmadı Gizem.

Ne bir bebek oldu, ne de bir beyaz gelinlik.

Adının ucunda bile umut taşıyan o kadın,

bana hiçbir zaman gerçekten “kısmet” olmadı.

Sen başka ihtimallerin peşinden gittin.

Ben ise başka acıların gölgesine sığındım.

Ve biz, asla ‘biz’ olamadık.

Seninle ilgili kurduğum her cümle artık eksik.

Her düş yarım.

Her dua, sadece kendime dönen bir sessizlik.

Ben seni bir ömrün başına yazmak istemiştim oysa,

ama sen, hikâyemin sonuna bir nokta bile koymadan gittin.

Biliyor musun?

Hâlâ biri “düğün” dese gözlerim buğulanıyor,

biri “bebek” dese kalbim eziliyor.

Çünkü seninle yaşayamadığım o hayat,

benim en çok içimde kaldı.

Artık ne beyazlar hayal ediyorum ne de masum ağlamalar…

Sadece biliyorum:

Bazı insanlar sadece canını yakmaya,

bazı aşklar da sadece içini burmaya gelir.

Ve bazıları, tıpkı senin gibi,

hiçbir zaman gerçekten kısmet olmaz.

Madem öyle Gizem…

Ne bir bebek, ne de beyaz gelinlik...

Adla da, aşkla da kısmet olmadın bana.

Ve umarım sen de hiçbir zaman olamazsın…

Çünkü kısmet, temiz kalplere yazılır.

Sen bana olmadın,

dilerim bana olsun.